શાંતિથી ઊંડો શ્વાસ લઇ રહેલ અમેય - આંખો બંધ કરી, ટિપોઈ પર પગ લાંબા કરી,એનાં માથાની પાછળ બંનેય હાથ મૂકી સોફા ચેરમાં ગોઠવાયેલો હતો. એનાં પિતાએ આપેલ લિસ્ટ પ્રમાણે આજે એ શીલના જન્મ નિમિત્તનું છેલ્લું રહેલું મીઠાઈનું બૉક્ષ પણ આપી આવેલો. શીલ બે મહિનાનો થયો હતો. જિંદગી ફરી ગોઠવાતી જતી હતી- એવું લાગી રહ્યું હતું. દેવયાની એનાંથી ખુશ હતી. કેમ ન હોય? ગઇકાલની દેવયાની સાથે થયેલ વાત એને યાદ આવી. 'અમેય, આમાં તારી સહીની જરૂર છે.. ' દેવયાની એક પેપર લઇ એની સમક્ષ ઉભેલી.