મોટા ત્રણે ભાઈ કામે લાગી ગયા હતાં. નાનો ભાઈ સારી રીતે ભણી શકે એ માટે ,..હવે ઘરમાં આવક પણ થવા લાગી હતી. ત્યાં પાછુ અચાનક ગામડે ઘરડા દાદાએ કરેલુ દેવુ પાછુ ભરવાનું માથે આવ્યું...મનોજ ભાઈના પગ નીચેથી જાણે જમીન જ કોઈએ લઈ લીધી હોય... 3 લાખ ના બદલે વ્યાજ સાથે 8 લાખ જે માણસ મજૂરી કરી ચૂકવેને પાછુ દેવુ ભાગમાં આવે એ દુ: ખ ઘર ચલાવતો બાપ જ સમજી શકે આ ભારમાં એમને ઉંઘ આવતી બંધ થઈ... એટલે ધીરે ધીરે દારુની લત વળગી પણ ખોટા રસ્તે તેઓ ન્હોતા ગયાં.એમના સિધ્ધાંતો એવા જ હતાં.....