“અરે હાલ રે રૂખી... પોણી બાવળા જાઉં સે કે નહીં...?” “ચ્યેમ નહીં બુન... એના વગર ચ્યાં આપણો ઉદ્ધાર છે...” “હેડ... બુન અલી મારા ભોઈ ચ્યાં ગયા...?” ચારે તરફ નજર ફેરવતા રૂખી બોલી. “એ હેડ્યા... જાય છે. આગળ હાલ... બુન ઝટ પગ ઉપાડ મારી માવડી....” “હાલ્ય.... હાલ્ય...” કહેતાં રૂખી તેની પડોશી રામી સાથે સેઢે જવા રવાના થઈ. તે મહેસાણા જિલ્લાનું નાનું ગામ હતું. ઉનાવા લગભગ ચાર સો ખોરડાનું ગામ.