આજે એ બંને પાછા મળે છે, અને સેરની જવાબ મા ખાલી એટલુ જ બોલી કાસ આ સમાજ મા જ્ઞાતિ અને જાતી ભેદ ના હોત, આટલુ બોલી ને એણે મૌંન ધરી લીધુ કાઈજ ના બોલી ને પાગલ ના ખભે માથુ રાખી તે ધ્રૃસકે - ધ્રૃસકે રડવા લાગી. ત્યારે પાગલ બોલે છે કે હુ સમજી સકુ છું, તારી આ વેદના કાઈજ કહેવા ની જરૂર નથી પરંતુ તુ રડ નહી. તારો ચહેરો હસતો રહે એ મને વધારે ગમે છે, અને પછી પાગલ કહે છે કે પગલી આમ શા માટે રડે છે? હુ હજુ જીવુ છુ