સૂર્ય ધીમે ધીમે ઢળતો હતો, અજવાળું ધીમે ધીમે ઓછું થતું, અને અંધારું પથરાતું હતું વાતાવરણ માં અનોખી શાંતિ હતી. હળવે હળવે હિચકો ચાલતો હતો. આગળ મોટો બગીચો, મોટો બંગલો, જેમ મહારાણા પ્રતાપ ને ચેતક હતો તેવી રીતે મસ્ત ઘોડો પણ હતો. અને તેનું નામ પણ ચેતક, છતાં પણ કંઇક ઘટતું હતું. પણ શું તે નથી સમજાતું, દુઃખ તો કોના જીવન માં નથી. હીંચકા પર બેસી અને ધીમે ધીમે હિલોળા લેતો હતો અને આરામ કરતો હતો, દરરોજ કામ કરવાનું પણ પછી દર શની - રવી આવી આરામ કરવા નો, આમ તેની જિંદગી ચાલતી હતી. એક દિવસ તેવી જ રીતે આરામ કરતો