- निर्भया - १७ - दीपाच्या डोळ्यातले अश्रू थांबत नव्हते. शिल्पाची वाट पहात उशीला टेकून बसली. तिच्या मस्तकातील विचारचक्र मात्र चालूच होतं. रात्रीचा एक वाजला तरीही ईशा आली नव्हती. मोबाइल वाजू लागला. दीपाने पाहिलं; सुशांतचा फोन होता. "हॅलो! सुशांत! शिल्पा अजून घरी आली नाही. यासाठीच मी तिला रात्री बाहेर पाठवायला तयार नव्हते. पण तुम्ही कोणीच माझं ऐकायला तयार नव्हता." त्याला बोलायची संधी न देता दीपा बोलत होती. तिचा आवाज थरथरत होता. "मी ते सांगायलाच फोन केलाय! शिल्पाला आणि तिच्या मैत्रिणींना घेऊन माने व्हॅनमधून येतायत! तू काळजी करत असशील हे मला माहीत